Mov olen toy, shcho zahnanyi v boloto,
Zac'kovanyi sobakamy v lisach,
Borolysya vatahy tam pichoty,
Kinnota yde za nymy po slidach.

Pade z utomy viys'ko po dorohach,
Ne v syli krisa vderzaty v rukach,
A bosi nohy puchnut' u znemozi,
Kryvavlyat' rany v dranych onuchkach.

I biy kypiv... Ostanniy, moze, z boyiv...
Za polkom polk ishov vorozych syl
I kryknuv chtos': "U nas nema naboyiv!"
Vpoludne vtychlo – vpav ostanniy stril.

Kriz' zametil vze vydno: voroh blyz'ko
Ostannyu kulyu sam odyn kozak
V cholo poslav sobi... y schylyvsya nyz'ko.
I kopnuv trupa komunist-chyzak.

Zihnaly vsich, zabraly vid nych zbroyu –
Virnych syniv svyatoyi borot'by...
I vpav nakaz, shchob vlasnoyu rukoyu
Kopaly my sami sobi hroby.

Znemozeni, raneni i pobyti
Kopaly my mohyly na polyach...
Pid oklyk, hlum i kryk nesamovytyi
Moskovs'kych viys'k, shcho staly u ryadach.

"Hotova vze mohyla vsim odna" –
Skazaly my. A vidpovid' dav kat:
"Os' vam vilna soborna Ukrayina.
Dlya vas nema ni lasky, ni poshchad!

Ta koly b z vas chtos' izlozyv prysyahu,
Shcho bude povik virnyi Moskvi
I vidrechet'sya nyni svoho styahu,
To bude toy shchaslyvyi i zyvyi".