Proszczawajte wy, druzi moji, ne spomynajte złom,
Zhadajte łysz, jak my kołys' diłyłys' sucharom.

S'ohodni my, a zawtra wy – w nas dolja wsich odna,
I hirku czaszu muk-terpiń my wyp’jem aż do dna.

Zhadaj łysz, jak po lisach nas jiła moszkara,
I tych druziw, szczo zabrały tyf, hołod i cynha.

Zhadaj, jak naszi braty wmyrały w czużyni,
Jak choronyły my jich tam, u wicznij merzłoti.

Tjumeń, Kuzbas, Tajszet, Ust' Kut, Noryls'k i Mahadan...
Złożyw kosti u tij zemli towarysz nasz ne odyn.

Ne zabuwajte nasz etap u łjuti morozy,
Hołod, chołod na czużyni, naszu nużdu j slozy.

Zhadajmo, jak to buło u ti dowhiji roky,
I jak zdrużyły usich nas sybirs'ki baraky.

Schidnyj Sybir i Kołyma, szachty i rudnyky...
My tam robyły i żyły – znedołeni raby.

Ne zabudemo stalins'ki baraky j tabory,
I jak iz nas znuszczałysja enkawedysts'ki katy.

I znajemo, prokljatyj kat poszczady nam ne daw,
Wyzwolnoji wijny syniw do bandy pryriwnjaw.

Ta pryjde czas, mynet'sja wraz newolja i tjurma,
I usmichnet'sja szcze j do nas kochannja i żyttja.