Proshchavayte vy, druzi moyi, ne spomynayte zlom,
Zhadayte lysh, yak my kolys' dilylys' sucharom.

S'ohodni my, a zavtra vy – v nas dolya vsich odna,
I hirku chashu muk-terpin my vyp’yem az do dna.

Zhaday lysh, yak po lisach nas yila moshkara,
I tych druziv, shcho zabraly tyf, holod i cynha.

Zhaday, yak nashi braty vmyraly v chuzyni,
Yak choronyly my yich tam, u vichniy merzloti.

Tyumen, Kuzbas, Tayshet, Ust' Kut, Noryls'k i Mahadan...
Zlozyv kosti u tiy zemli tovarysh nash ne odyn.

Ne zabuvayte nash etap u lyuti morozy,
Holod, cholod na chuzyni, nashu nuzdu y slozy.

Zhadaymo, yak to bulo u ti dovhiyi roky,
I yak zdruzyly usich nas sybirs'ki baraky.

Schidnyi Sybir i Kolyma, shachty i rudnyky...
My tam robyly i zyly – znedoleni raby.

Ne zabudemo stalins'ki baraky y tabory,
I yak iz nas znushchalysya enkavedysts'ki katy.

I znayemo, proklyatyi kat poshchady nam ne dav,
Vyzvolnoyi viyny syniv do bandy pryrivnyav.

Ta pryide chas, mynet'sya vraz nevolya i tyurma,
I usmichnet'sya shche y do nas kochannya i zyttya.