Oczeret meni buw za kołysku,
W bołotach ja rodywsja i zris.
Ja łjubłju swoju chatu polis'ku...
Ja łjubłju swij zażurenyj lis...

A polis'ke pochmure bołoto –
Piw-Polissja woda załyła...
Tilky de-ne-de chutir samotnij,
Tilky de-ne-de kłaptyk seła.

Chocz u złydnjach żywemo, u brudi,
Ta prywiłlja jake po wesni,
Koły wystawysz witrowi hrudy
I łetysz, i łetysz na czowni.

A woda i chłjupocze, i płacze,
Zachłynajet'sja w łjutij złobi,
Nu, skażit', w koho serce harjacze,
Jak wesnu po wesni ne łjubyt'?

I ukryjut' bezkraji prostory
Biłokuri czajky i czowny...
Tilky słuchaj, jak wody howorjat'
W bujnim zaswiti swjata wesny.

I ne dywno, szczo łjubymo zmałku
Bujnu wodu i bujni pisni...
Nasze serce – ce serce rybałky,
A żyttja nasze – knyha borni...

Oczeret meni buw za kołysku,
W bołotach ja rodywsja i zris,
Ja załyszyw cju chatu polis'ku
I piszow wojuwaty u lis.