Misjac' tak jasneńko swityt',
I jasni zori myhtjat',
Stanu pid biłu berezu,
Budu na myłoho żdat'.

Stała pid biłu berezu,
Dowho stojała sama,
Try noczi żdała myłoho,
Joho nema i nema.

Misjac' tak jasneńko swityt'
I jasni zori myhtjat',
Wony diwczyni howorjat':
– Jdy, łjuba diwczyno, spat'.

Jdy, sumna diwczyno, spaty,
Ty sja joho ne diżdesz,
Niż jasne soneczko zijde,
Dowho tut żdaty budesz.

Niż jasne soneczko zijde,
Niż jasni zori zajdut',
Widnyni, łjuba diwczyno,
Swoho myłoho zabud'.

Tam u widkrytomu poli
Ubytyj striłec' łeżaw,
Pidnjawszy whoru oczi,
I sered polja proszczaws':

– Proszczajte, brattja i sestry,
I Ukrajino moja,
Ja dumaw, szczo wilnyj stanu,
A woroh zabraw żyttja.

Proszczajte, brattja i sestry,
I siczowiji strilci,
Ne dajte krukam-woronam –
Kłjuwaty oczi moji.

Ne żal my tych temnych noczej,
Szczo ja po poli błukaw,
No żal my tych karych oczej,
Kotri ja wirno kochaw.

Misjac' tak jasneńko swityt',
Chmary wysoko hudut',
Widnyni, sumna diwczyno,
Swoho myłoho zabud'.