Tam stareńkyj bat'ko okopy kopaw,
Win nadybaw strilcja, szczo w trawi łeżaw.

Win sja nachyljaje, win sja nachyływ,
Win sja prydywljaje, a to joho syn.

Nazbyraw win truszcza, zrobyw domowynu
I hirko zapłakaw: "Synu, ty, mij synu!"

Ide win dodomu i sumno stupaje,
Siwszy koło stołu, i dumu dumaje.

Żinka sja pytaje: "Oj ty, mużu mij,
Czy żywe na wijni syn myłeńkyj mij?"

– Żinko moja, żinko, skażu ja tobi,
Szczo nasz syn wże łeżyt' w temnomu hrobi.

Doczka sja pytaje: "Oj ty, tatu mij,
Czy żywe na wijni brat ridneńkyj mij?"

– Oj donju, donju, skażu ja tobi,
Szczo twij brat wże łeżyt' w temnomu hrobi.

Zibrałysja troje w tuju storonu,
De pochowaw bat'ko swoju dytynu.

Pokljakały troje, Bohu sja mołyły,
A sestru wid hrobu łedwe widnjały.

– Proszczawaj, mij brate, baczyt' tja ne budu,
Proszczawaj, mij brate, do wicznoho snu.