Jszły strilci do boju ta za Witczynu,
Ne jeden pokynuw swoju diwczynu.

Jszły strilci do boju, postawały w rjad,
Wony usi zakryczały: "Hurra, chłopci, wraz!"

A tam staryj bat'ko okopy kopaw.
Win zdałeka baczyw, jak striłec' upaw.

Sam sobi ne wiryw, ne swojim oczam,
Pidijszow win błyżcze – ta j syna piznaw.

– Oj synu mij, synu, dytynko moja,
Tu ż tebe ubyła kulja woroża.

De ti sanitary u sadku idut',
Wony toje tiło na narach nesut'.

Wzjaw czotyry doszky, zbyw domowynu
I szcze raz zapłakawa: "Synu mij, synu!"

Pryjszow dodomoczku, siw konec stoła:
"Oj Boże mij, Boże, bołyt' hołowa!"

Żinka sja pytaje: "Czy żyje nasz syn?"
"Dawno wże pohynuw, jak odyn, odyn".