Ne powernułys' korabli,
Wsi potonuły w dwoch synich morjach.
Słowa-metełyky złetiły,
Załyszyłys' na czariwnych mistach.
Bezmeżne połe – to jiji dusza,
Ałe czomu sumna wona, czomu sumna?
Koły sumuje – nemaje switła w nebesach,
Sonce w chmarach, a kołys' wona

Pryspiw:
Kosy widpuskała z litom,
Tancjuwała z sołowejkom,
Zaspiwała kwitiw pisnju,
Zaplitała werbu i stojała,
W wodu rozpuskała,
Trawy kołychała,
Z witrom rozmowljała.

Weseli kwity sumuwały
Za wesnoju, czekała dusza,
Dumky pływły winkamy slidom
Za wodoju w zabuttja.
Ja zabłukaw jiji w lisach, poljach,
A potim swiżym podychom z’jawywsja na ustach.
I neważływo chto tam buw na korabljach,
Znowu tepło, nareszti wona

Pryspiw

Ty zabłukaw w jiji lisach, poljach,
A potim swiżym podychom z’jawywsja na ustach.
I neważływo chto tam buw na korabljach,
Znowu tepło, nareszti wona

Pryspiw (2)