Wse mynaje u pryrodi,
W c'omu je najwyszcza sut',
A w duszi, na samim spodi,
Tychi spohady żywut'.
Nasza pam’jat' zawżdy z namy –
U wełykim i malim.
Wse czastisz meni noczamy
Snyt'sja nasz stareńkym dim.

Pryspiw:
Może, rano, może, pizno –
Wwerch po schodynkach zaliznych,
Jak po kławiszach rojalja, –
Wyszcze, wyszcze, wyszcze zwuk...
To smijus', to czasom płaczu,
Wirju w dołju i w udaczu,
A żyttja daje na zdaczu
Stilky bołju i rozłuk...
Ridnyj dim mij – wirnyj druh!

Za dobro usim wozdast'sja,
Sered rajdużnych zahraw
W domi prożywało szczastja,
Ja todi toho ne znaw.
Kożen deń tut buw, jak swjato,
My żyły na zło bidi,
Tut buły i mama, j tato
I żywi, i mołodi...

Pryspiw

Szczo buło, uże ne bude,
Dni znykajut' wdałyni,
W naszim domi inszi łjudy,
W nych inszi doli i pisni...
W duszi u mene rwut'sja struny,
I spohadiw – dew’jatyj wał...
Dytynstwo nasze j nasza junist'
Wnoczi wychodjat' iz dzerkał.

Może, rano, może, pizno –
Wnyz po schodynkach zaliznych,
Jak po kławiszach rojalja, –
Nyżcze, nyżcze, nyżcze zwuk...
To smijus', to czasom płaczu,
Wirju w dołju i w udaczu,
A żyttja daje na zdaczu
Stilky bołju i rozłuk...
Ridnyj dim nasz – wirnyj druh!