Tebe szanujut' i u misti, i w seli,
Tobi zawżdy misteczko znajdut' na stoli,
Ty pomiż straw – jak miż łjudej otoj żartun,
Dusza kompaniji, pustun i wesełun!
Tebe witajut' bużenynka i salce,
Chołodczyk, rybka i kowbasoczky kilce,
Radijut' szynoczka tobi i bałyczok!..
A jak skuczaje za toboju jazyczok!

Pryspiw:
Chrinoczok! Charakter w tebe zapalnyj!
Chrinoczok! Jakyj że, brate, ty micnyj!
Ty prodyrajesz nam i horłeczko, j rotok
Do slizok aż, mow terpużok i nażdaczok!..
To daj że, Boże, szczob usim nam tak żyłos',
Szczob slozy łyt' wid tebe łysz pryjszłos',
Szczoby wid tebe łysz nam płakat' dowełos'!

Zwyczajno, treba koło tebe pochodyt' –
I nakopaty, i poczystyty-pomyt',
I na tertuszeczci naterty z matjuczkom,
A naostanok szcze j zakrasyt' burjaczkom!
Chocz można, zwisno, i hotowoho kupyt',
Ta ja poradyw by samomu wse zrobyt',
Bo chrin poterty – ce, skażu ja wam, ekstrim!
Chto raz chocz probuwaw – toj zhodyt'sja iz cym!

Pryspiw

Samo soboju, konkurenty w tebe je,
I, bezpereczno, kożen maje szczos' swoje,
Ałe zmahatysja z toboju ważko jim,
Bo sprawżnij chrin – ce nacze błyskawka i hrim!
Bo ce ne łystja, ne nasinnja i ne plid,
Bo chrin – ce koriń! A w korinni – mic' zemli!
Toż wid Atłantyky po ostriw Sachalin
Najkraszczyj chrin – ce ukrajins'kyj, nas'kyj chrin!

Pryspiw