O, jak wony spiwały, jak spiwały!..
I wełełjudni zamowkały zały,
I łjudy potim w zachwati kazały
O, jak wony spiwały,
Jak spiwały!
A jij uże buło, mabut', za sorok,
I, pewno, jij buło wże troszky sorom
Zradływych zmorszczok pid jiji oczyma
Wid lit, szczo jich nosyła za płeczyma.
I w ńoho lik rokam buw też ne skromnyj,
Buły i w ńoho posywili skroni,
I dowhych lit werszyny i zawały...
A jak wony spiwały, jak spiwały!
Wony spiwały j baczyły mynułe,
I woruszyły hore nezasnułe,
I radoszczi, jakych buło nemało –
Use, szczo ne riznyło, a jednało!
Wony projszły żyttja bołjuczi trakty,
Wony zaznały i nadbań, i wtraty,
Weło jich szczastja, może, j łycho hnało,
Ta wse te ne riznyło, a jednało!..

I to ne prosto pisni riwni zwuky,
To z’jednani nawik nadijni ruky,
Szczo jich ne wsim potałanyło maty,
Tomu wony i wmiły tak spiwaty...

O, jak wony spiwały, jak spiwały!..
I wełełjudni zamowkały zały,
I łjudy potim w zachwati kazały
O, jak wony spiwały,
Jak spiwały!