U manekennyc' żereb neprostyj:
Chocz kożnu myt' prykyd na nych nowyj,
I koło nych obsłuhy ciłyj rij,
I wse u nych to wojażi, to tury...
Ta popry wse – tałan u nych trudnyj,
Szczodnja trenaż wysnażnyj i trywkyj,
A stił pry tim – takyj uże ż pisnyj!
Nu, zahałom, żyttja – mow ti tortury!
Ni bjusta, ni stehna –
Parodija odna!
Bo zajwoho ne z’jiż
I zajwoho ne wypyj!

U bałeryn płanyda też ważka:
Chocz jich, buwa, i nosjat' na rukach,
Pensijnyj wik – iszcze do soroka,
I też hastroli, wojażi ta tury...
Ta popry wse i jich tałan trudnyj,
Bo na puantach kożen deń wony,
Bo łysznij hram – trahedija dlja nych!..
Nu, słowom, też – żyttja, nemow tortury!
Ni bjusta, ni stehna –
Parodija odna!
Bo zajwoho ne z’jiż
I zajwoho ne wypyj!

Zdawałos' by, w anhlijs'kych tych prynces
Probłem nema: na wsi bażannja – "jes!",
Usja "njam-njam", wsja odiż – tilky "best",
Use – "o’kej!", wse nibyto w ażuri...
Ta tilky tam porjadky – łysz derżys',
Tam etyket, tam zajwe ne skaży,
Otak ne stij, jak choczesz – ne łeży...
I w nych takoż żyttja – odni tortury!
Piwbjusta, piwstehna –
Nu i smaky ż, odnak!
I zajwoho ne z’jiż
I zajwoho ne wypyj!

Szczob wam, diwczata, żyt' bez tych probłem,
Szczo jisty j pyt' – szczob ne buło dyłem,
Szczob ne chowały wy sebe żywcem,
Szczoby buły i bażani, j kochani,
Ta szczob sydiw, jak włytyj, kożuszok,
A na nozi ne bowtaws' czobitok,
Na Żytnim rynku je dlja was zrazok:
Mołocznyj rjad, mołocznycja Mar’jana!
Szczo bjust, a szczo stehno –
Jak u krutim kino!
Use pry nij – swoje!
Swoje – i bez obmanu!