Ja u kełych nallju wyna,
Nacze dolja wono zaiskryt'sja
I roky, szczo prożyw spowna,
Prohljadaju, nemow na połycjach.
Ne nażyw ja bahatstw, krim rokiw,
Sywyna wże posribłyła skroni,
Szczo chorosze – uzjaw wid bat'kiw,
Mozoli zarobyw na dołoni.

Pryspiw:
A roky, nacze kłyn żurawliw,
Widlitajut', tużływo kurłyczut'.
Pereżyte w żytti – zrozumiw,
Dumy pam’jat' w dytynstwo kłyczut'.

Dity, wnuky – ce statky moji
I łjubowi newyczerpna skrynja.
Nyszczat' syłu roky-żurawli,
A sim’ja – to moja berehynja.
Druziw wirnych Wsewysznij zisław
I choroszu ta mudru rodynu.
Wse, szczo w switi ocim ja piznaw, –
Proczytaw z żurawłynoho kłynu.

Wse whljadajus' u nebo – de kłyn?
Prołetiw, ta załyszywsja spohad,
Ukrajiny skorbotnoji syn,
Posyłaju uslid jim swij pohljad.
I pisni, w nych czastynka duszi,
Wony słowom bahati i szczyri,
Z sercja łynut' na kłycz żurawliw,
U nadiji, łjubowi, i wiri.