Ya u kelych nallyu vyna,
Nache dolya vono zaiskryt'sya
I roky, shcho prozyv spovna,
Prohlyadayu, nemov na polycyach.
Ne nazyv ya bahatstv, krim rokiv,
Syvyna vze posriblyla skroni,
Shcho choroshe – uzyav vid bat'kiv,
Mozoli zarobyv na doloni.

Pryspiv:
A roky, nache klyn zuravliv,
Vidlitayut', tuzlyvo kurlychut'.
Perezyte v zytti – zrozumiv,
Dumy pam’yat' v dytynstvo klychut'.

Dity, vnuky – ce statky moyi
I lyubovi nevycherpna skrynya.
Nyshchat' sylu roky-zuravli,
A sim’ya – to moya berehynya.
Druziv virnych Vsevyshniy zislav
I choroshu ta mudru rodynu.
Vse, shcho v sviti ocim ya piznav, –
Prochytav z zuravlynoho klynu.

Vse vhlyadayus' u nebo – de klyn?
Proletiv, ta zalyshyvsya spohad,
Ukrayiny skorbotnoyi syn,
Posylayu uslid yim sviy pohlyad.
I pisni, v nych chastynka dushi,
Vony slovom bahati i shchyri,
Z sercya lynut' na klych zuravliv,
U nadiyi, lyubovi, i viri.