Des' dałeko zwidsy – u mojij chatyni,
Płaczut' oczi kari i sumujut' – syni:
"Tatu nasz, tatusju! Szczo sobi hadajesz?
Czom ty tilky dzwonysz, a ne pryjiżdżajesz?"
Nam ne treba bilsze harnych podarunkiw
I ne szły nam z mamoju u łystach ciłunkiw.
Choczesz pryhornuty? – To wertaj skorisze,
Budem żyty razom, jak buło ranisze".

Des' dałeko zwidsy – u ridnij oseli,
U mojeji Łady oczi neweseli:
"Oj, hołube syzyj! Ja tebe kochaju!
De ty zabarywsja? Dumaju, czekaju..."
...Dołe ukrajins'ka, dołe neszczasływa,
Skilky małych ditok bez bat'kiw łyszyła?!
U swit podałysja na chlib zarobljaty,
Na czużyni szczastja dlja sim’ji szukaty.

Ot i ja, dałeko wid ridnoho kraju,
Dołeńky dlja ditok kraszczoji szukaju...
Chocz żenu wid sebe i peczal, i wtomu,
Ta u snach szczonoczi ja łeczu dodomu.
Łynu na Wkrajinu, de w ridnij oseli
U mojeji Łady oczi neweseli.
Wdałecz – sercem łynu, bo w mojij chatyni
Płaczut' oczi kari i sumujut' – syni...