Zore moja weczirnjaja,
Zijdy nad horoju,
Pohoworym tycheseńko
W newoli z toboju.

Rozkaży, jak za horoju
Soneczko sidaje,
Jak u Dnipra wesełoczka
Wodu pozyczaje.

Jak szyroka sokoryna
Wity rozpustyła...
A nad samoju wodoju
Werba pochyłyłas';

Aż po wodi rozisłała
Zełeniji wity,
A na witach hojdajut'sja
Nechreszczeni dity.

Jak u poli na mohyli
Wowkułak noczuje,
A sycz w lisi ta na strisi
Nedołju wiszczuje.

Jak son-trawa pry dołyni
Wnoczi rozcwitaje...
A pro łjudej... Ta nechaj jim.
Ja jich dobre znaju.

Dobre znaju. Zore moja!
Mij druże jedynyj!
I chto znaje, szczo dijet'sja
W nas na Ukrajini?

A ja znaju. I rozkażu
Tobi; j spat' ne ljażu.
A ty zawtra tycheseńko
Bohowi rozkażesz.