Czas spiszyt', czas żene w kolisnycjach wohnju,
Ja w wyri wohnennomu tomu horju,
Zmahajus' iz czasom, – postijna duel,
Natchnenyj najiwnyj takyj menestrel.

Menestreli, menestreli, krużyt' czasu karusel,
Mandruwały menestreli, daruwały wam piseń.
My spiwci dworiw i wułyc', prymadonny hołych płoszcz,
Pered namy nebo hnułos', nam pidspiwuwaw sam doszcz.

Menestreli, menestreli, jarmarkowa karusel,
Prywezły sumni j weseli powni koszyky piseń,
Błaznjuwały j żartuwały, tancjuwały, aż huło,
Sonce w huby ciłuwały, ciłuwały, aż pekło.

Menestreli, menestreli, kolorowa karusel,
Szljach i połe nam oseli, nasza dolja – karusel.
Nasza dolja – bezdoriżżja, u kyszenjach witru dzwin,
A w duszi swjate i hriszne w żurawłynnyj skłałos' kłyn.

Spynit', zupynit' kolisnyci wohnju,
Ja w wyri wohnennoho czasu zhorju,
Spiwaju, pałaju, ostannja duel,
Ja czas ne zdołaju, ja łysz menestrel.