Zostałasja stara baba
Sama noczuwaty,
Pochrestyła wikna j dweri
I wljahłasja spaty.

Jak wylizła aż na picz,
Misce pochrestyła,
Koły czuje – szczos' towczet'sja...
Ce ż neczysta syła!

Baba z peczi wmyt' schopyłas'
I do ikon pnet'sja,
A neczysta taja syła
Szcze dużcze towczet'sja.

I znjała wona ikony,
Bihała, wpriwała,
A neczysta taja syła
Swoje wyrobljała.

Use diżkoju towkłasja,
De woda stojała,–
To towkłasja, to pławała,
Aż chwyli hanjała.

Wybihaje baba z chaty
I nese ikony:
I Warwary, i Osafa,
J swjatoho Mykoły.

Biżyt' wona do popa,
Huka: – Bożyj synu,
Idit' szwydsze ta wyhońte
Neczystuju syłu!

Tut pip chresta odiwaje,
Druhyj chowa pid pidżak,
Nu, a tretij – zamist' cipka
Ta szcze, może, wid sobak...

Nazbyrałos' dusz iz sorok
Ta j idut' do chaty,
Szczob neczystu tuju syłu
Zwidty wyhanjaty.

Uwichode pip u chatu,
Chresta win wyjmaje...
– W diżci, w diżci,– kryczyt' baba,
I pip zahljadaje.

Ot zahljanuw win u diżku –
Nazad ostupywsja:
Zamist' czorta u cij diżci
Pacjuk utopywsja!