Szczo u naszoho popa
Ta złodij Mykyta
Tudy-sjudy ta j ukraw
Ciłu mirku żyta.
Win ukraw, zachowaw,
Piszow spowidat'sja,
Ta j nadaw że jomu czort
Popowi pryznat'sja.
Łajaw, łajaw joho pip,
Tjahaw za czuprynu
I skazaw że win jomu:
– Stupaj, sukyn synu!
Jak ne bude w mene żyta,–
Ne matymesz szczastja
J do tych pir tobi ne dam
Swjatoho pryczastja!
U nediłju rano-wranci,
Wyhnuwszys', Mykyta
Do popowoji chatyny
Poper mirku żyta.
Win dochodyt' do chatyny,
Dweri widczynjaje,
Ałe czohos' joho pip
W chatu ne puskaje.
A popowi na toj czas
Ne Mykyta snyt'sja:
Joho same obnimaje
Towsta mołodycja.
Nu i, zwisno, czym u nych
Kinczyłosja diło,
A Mykyta u kutku
Sydiw sobi smiło.
Pip pytaje:– Chto ce tam?
– Ja,– każe Mykyta.
– Ty czoho sjudy zabraws'?
– Pryper mirku żyta!
– Nu, stupaj sobi dodomu,
Ta szczytaj za szczastja,
Zawtra rano ty pryjdesz,
Połuczysz pryczastja.