Shcho u nashoho popa
Ta zlodiy Mykyta
Tudy-syudy ta y ukrav
Cilu mirku zyta.
Vin ukrav, zachovav,
Pishov spovidat'sya,
Ta y nadav ze yomu chort
Popovi pryznat'sya.
Layav, layav yoho pip,
Tyahav za chuprynu
I skazav ze vin yomu:
– Stupay, sukyn synu!
Yak ne bude v mene zyta,–
Ne matymesh shchastya
Y do tych pir tobi ne dam
Svyatoho prychastya!
U nedilyu rano-vranci,
Vyhnuvshys', Mykyta
Do popovoyi chatyny
Poper mirku zyta.
Vin dochodyt' do chatyny,
Dveri vidchynyaye,
Ale chohos' yoho pip
V chatu ne puskaye.
A popovi na toy chas
Ne Mykyta snyt'sya:
Yoho same obnimaye
Tovsta molodycya.
Nu i, zvisno, chym u nych
Kinchylosya dilo,
A Mykyta u kutku
Sydiv sobi smilo.
Pip pytaye:– Chto ce tam?
– Ya,– kaze Mykyta.
– Ty choho syudy zabravs'?
– Pryper mirku zyta!
– Nu, stupay sobi dodomu,
Ta shchytay za shchastya,
Zavtra rano ty pryidesh,
Poluchysh prychastya.