Oj pojichaw czołowik u połe oraty,
Ja skazała bryhadyru, szczob zajszow do chaty.

Pryspiw:
Tra-ra-ra, tra-ra-ra, szczob zajszow do chaty.*

Zaswityła w chati switło, siły koło stołu,
Podywyłas' j u wikno – jde myłyj dodomu.
– Bryhadyre, bryhadyre, szczo teper robyty,
Czołowik ide dodomu, bude mene byty.
Oj idy ż ty, bryhadyre, ta sjad' u kutoczku,
A ja skażu czołowiku: pidsypała kwoczku.
– Dobryj weczir, moja żinko, a szczo tut czuwaty?
Czy topyła, czy waryła? Dawaj weczerjaty!
– Ja topyła, ja j waryła, no wono szcze harjacze,
Pidsypała biłu kwoczku, mabut', wona uticze.
– Oj chodimo, moja żinko, oj chodimo ta prowir,
Bo ty każesz – biła kwoczka, meni wdawsja bryhadyr.
A wzjaw czołowik remiń na dwa kinci –
Dowełosja bryhadyru, dowełos' i żinci.
A ide bryhadyr rano na bryhadu,
A rozbyta hołowa speredu i zzadu.
– Oce tobi, bryhadyre, za twoji uczynky,
Nema doma czołowika – ne chody do żinky.
– Doky budu żyty, w bryhadi robyty,
To ne budu do czużych żinok zachodyty.
– Doky budu żyty, czołowika maty,
To ne budu bryhadyra w chatu zazywaty.