Oy poyichav cholovik u pole oraty,
Ya skazala bryhadyru, shchob zayshov do chaty.

Pryspiv:
Tra-ra-ra, tra-ra-ra, shchob zayshov do chaty.*

Zasvityla v chati svitlo, sily kolo stolu,
Podyvylas' y u vikno – yde mylyi dodomu.
– Bryhadyre, bryhadyre, shcho teper robyty,
Cholovik ide dodomu, bude mene byty.
Oy idy z ty, bryhadyre, ta syad' u kutochku,
A ya skazu choloviku: pidsypala kvochku.
– Dobryi vechir, moya zinko, a shcho tut chuvaty?
Chy topyla, chy varyla? Davay vecheryaty!
– Ya topyla, ya y varyla, no vono shche haryache,
Pidsypala bilu kvochku, mabut', vona utiche.
– Oy chodimo, moya zinko, oy chodimo ta provir,
Bo ty kazesh – bila kvochka, meni vdavsya bryhadyr.
A vzyav cholovik remin na dva kinci –
Dovelosya bryhadyru, dovelos' i zinci.
A ide bryhadyr rano na bryhadu,
A rozbyta holova speredu i zzadu.
– Oce tobi, bryhadyre, za tvoyi uchynky,
Nema doma cholovika – ne chody do zinky.
– Doky budu zyty, v bryhadi robyty,
To ne budu do chuzych zinok zachodyty.
– Doky budu zyty, cholovika maty,
To ne budu bryhadyra v chatu zazyvaty.