Oj ne bude, oj ne bude wyszcze hłodu łoboda,
Oj ne bude, oj ne bude starsze popa popadja.

Jak piszow pip u cerkowku winczaty, winczaty,
A naszaja popadeńka piszła sobi huljaty.

Pip wincza, pip wincza ta wse duma ta hada:
– Oj czy doma, czy ne doma moja łjuba popadja?

Nadiwaje staryj pip ta rjasu noweńku,
Oj biżyt' win szukaty swoju popadeńku.

Pip biżyt' po wułyci patłamy motaje,
Koho strine, koho strine, popadeńky pytaje.

Pytaw, pytaw popadeńky, pytaw, pytaw – ne napaw,
Zaczepywsja win szyrokym rukawom ta j upaw.

Jak pryjszła ż to popadeńka ta j dodomu unoczi,
A pip łeżyt', mow skażenyj, ta j sope na peczi.

– Bodaj tebe, popadeńko, czort uzjaw, czort uzjaw,
Czerez tebe, popadeńko, nowu rjasu rozirwaw!

– Oj ty, pope, oj ty, pope, szyrokaja boroda,
Nechaj tebe czort i łjubyt', a ne ja, mołoda!