Oy ne bude, oy ne bude vyshche hlodu loboda,
Oy ne bude, oy ne bude starshe popa popadya.

Yak pishov pip u cerkovku vinchaty, vinchaty,
A nashaya popadenka pishla sobi hulyaty.

Pip vincha, pip vincha ta vse duma ta hada:
– Oy chy doma, chy ne doma moya lyuba popadya?

Nadivaye staryi pip ta ryasu novenku,
Oy bizyt' vin shukaty svoyu popadenku.

Pip bizyt' po vulyci patlamy motaye,
Koho strine, koho strine, popadenky pytaye.

Pytav, pytav popadenky, pytav, pytav – ne napav,
Zachepyvsya vin shyrokym rukavom ta y upav.

Yak pryishla z to popadenka ta y dodomu unochi,
A pip lezyt', mov skazenyi, ta y sope na pechi.

– Boday tebe, popadenko, chort uzyav, chort uzyav,
Cherez tebe, popadenko, novu ryasu rozirvav!

– Oy ty, pope, oy ty, pope, shyrokaya boroda,
Nechay tebe chort i lyubyt', a ne ya, moloda!