Bodaj była-m ne rosła, za koho ja piszła,
Ni sjakyj, ni takyj, do roboty ne szwydkyj.

Takyj hirkyj, jak połyn, szczo ne można żyty z nym!
Poky żyw – ne łjubyła, jak umer – ne tużyła.

I ne budu tużyty, bo ne było z kym żyty!
Jak na ławi łeżaw, iszcze było trochy żal.

Jak uzjały tiło z chaty, można było pohuljaty,
Pochowały pid dzwinycew, pryłożyły mahliwnycew.

Łeży teper, trupe, w jami, ne raz ty kljaw mojij mami.
Łeży, łeży, bodaj ne wstaw, czej by my-s' lipsze distaw!