Nadwori doszcz, a w sinjach kałjuża,
Rozserdyłas' myła na swoho muża.

Rozserdyłas' myła na swoho muża,
Łjahła na picz spaty, ta jakby neduża.

A myłyj, sydjuczy, na picz pohljadaje:
– Czy ty łeżysz w złosti, czy wmyraty majesz?

Oj ustaw myłyj, bere odjahannja.
Pidu ja szukaty mylij pożywannja.

– Oj ustawaj, myła, bo ja prynis medu!
– Oj, bihme, ne wstanu, holiwky ne zwedu.

– Oj ustawaj, myła, bo ja prynis pywa.
– Oj, bihme, ne wstanu, bołyt' w mene spyna.

– Oj ustawaj, myła, prynis ja horiłky!
– Oj, bihme, ne wstanu, szukaj sobi diwky!

– Oj ustawaj, myła, prynis ja dubynku,
Prynis ja dubynku ta j na twoju spynku!

A myła ustała, jak by j ne łeżała:
– Pryznajus' po prawdi, ja zduru łeżała.

Mni nic ne boliło, ni ruky, ni kosti,
Tilky ja łeżała z wełykoji złosti.