Żuryłasja popadja swojeju bidoju:
– Hore meni tjażkoje, szczo pip z borodoju!

Pryspiw:
Tak meni tjażko, tak meni nudno,
Ta za borodatym popom żyty trudno.

Ta j jak pidu ja do cerkwy bohu mołyt'sja;
Jak hljanu na borodu, ne stanu chrestyt'sja.

Ta pojdu ja z popom na besjedu,
A na besjedi treba z popom sisty;
Szczo hljanu na borodu, ne wiz'musja jisty.

Ta jak stała popadońka ta popa prosyty:
– Czy ne można, mij batjuszko, borody obbryty?

– Oj nelzja-bo, popadońko, seho uczynyty,
Bojusja uładyky: to za se, mat', bude byty.

Prodawała popadońka kury, husy, indyky,
Zaprjahała koni-bryky – jichat' do władyky,
Szczob pozwoływ mojmu popu borodu obbryty.

– Dorow-dorow, uładyka, szczos' maju sprosyty:
Czy pozwołysz mojmu popu borodu j obbryty?
To sama budu płatyty.

Ta j jak wyjszow uładyka z nowoji pałaty –
Ne popade popadja, kudy j utikaty.

Szczo jak hljanuw uładyka karymy oczyma,
Popooczynjała popadońka dweri płeczyma.

Ta jak staw że władyka zakony czytaty,
Ta dawaj że win popa da błahosłowljaty.

– Jak ne bude tebe, pip, popadja łjubyty,
To wełju tobi wiżky namoczyty,
Ta wsim czasom popadońku harno pokropyty.

Ta ’k poczuła popadja se błahosłowenne:
– Ta spasybi ż uładyci za seje kropyło,
Szczo za borodatym harno żyty nauczyło.

Pryspiw:
Tak meni harno, tak meni sławno!
Z borodatym żyty prekrasno!

Ta spasybi uładyci za swjatuju wodu:
Łjubłju popa mołodoho i borodu joho.

– Ta ’k pidu ja do cerkwy ta bohu mołyt'sja,
Szczo jak hljanu na borodu, to harno chrestyt'sja.

Szczo ’k pozowut' nas z popom, z popom u besjedu,
A szczo u besjedi treba z popom wmisty sisty;
Szczo jak hljanu na borodu, aż sołodko jisty.