Poety składajut' pisni, ne hajuczy czasu swoho na zemli.
Systemy pracjujut', jich pylnujut', kupljajut', zasudżujut', likujut'.
Swidomist' jich ne potribna nikomu j kochannja pryreczene w switi twaryn,
Z jakoho postała Łjudyna, na neji ty tak ne dywysja, wona szcze dytyna!

Pryjszow łystopad i raptom ty zrozumiw, szczo ne majesz sniw
Z tych pir, jak twoja kriw otrujena jadom strił.
Szczonoczi tiło twoje wmyraje, dusza tikaje j pronykaje
Za stiny bahatokwartyrnych domiw, u szoci wid toho, szczo dijet'sja z namy...

I znow zabuwaje, kudy wertaje, fizyczne tiło sobi szukaje
U switi twaryn, potoci maszyn, pohanych piseń, sumnych oczej,
Kartyn, wid jakych psujet'sja kriw. A może, ce prosto pryjszow łystopad,
A ty szcze ne zwyk do pryrodnich zmin? A może, tebe wże nema?

Ne treba spiszyty żyty, raptom prokynutysja j zrozumity
Use, szczo sja dije nawkoło, pobaczyty w nowomu cwiti
Stilky jasnych oczej, krasywych łjudej, piseń, szczo hukajut' żyty
Naszych ditej u majbutnij deń, obnjaty j błahosłowyty!..

Poety składajut' pisni, ne hajuczy czasu swoho na zemli.
Systemy pracjujut', jich pylnujut', kupljajut', zasudżujut', likujut'.
Wony zamowkajut', powoli znykajut', pisni zabuwajut'sja, łjudy łyszajut'sja
W stinach bahatokwartyrnych domiw, z jakych wże nikoły na Swit ne wertajut'sja!