Serpeń dohora, serpeń dohoraje sribnym wohnyszczem.
Zorjanym doszczem, pyłom switljakiw zlitaje w ozero.
Ta, nenacze łyst, ty tremtysz czomus'. Czy to wid chołodu,
Czy to, może, lis, lis tebe ljakaje wohkym morokom.

Skyń z sebe use, het' use i chaj ne bude soromno.
Jdy do mene, jdy – niżkam wid rosy ne bude chołodno.
Misjac' uhori sunet'sja za obrij sribnym kołesom.
Des' hude bdżoła, bidna, zabłukała sered oseni.

A na Kupała, kupals'koji noczi
Ta ty szukała doli diwoczoji.
Błukała, błukała lisom
Ta ty szukała, szukała cwit.

Huby roztuły, ja tebe zihriju swojim podychom.
Jdy do mene, jdy! Zapałju tebe ja niżnym dotykom.
Oczeńky widkryj – ja rosoju zmyju twoji slozońky.
Łjubońka moja, łjudy każut' – zowsim ce j ne boljacze...

Pryspiw (2)

Serpeń dohoriw, serpeń dohoriw osinnim połum’jam.
Sribne kołeso, sribne kołeso wże des' za obrijem.
Stełet'sja tuman, biłym mołokom tecze nad ozerom.
Piweń zaspiwaw, ta bdżoła wpała u zhasłe wohnyszcze.

Pryspiw (3)