Pid sołom’janym dachom
Spynywsja czas,
W chati kraj Bohusława
Nakryło nas.

Swit nawkoło
Pryjnjaw ziłlja spokusy,
Z Donu dodomu
Kozak wernuwsja.

Z Donu dodomu pryjszow kozak,
Dałosja kochannja jomu wznak.
Pustyła diwczyna konja w mak,
Na ńomu postawyła swij znak.

Pryspiw:
Kozakowe tiło ciłuwała diwczyna,
Mołoko zełene swoje diło robyło.
Kochannja, kochannja – Boh daw, Boh wzjaw,
Do joho prestołu kozak duszu pokław.
Kozakowe tiło ciłuwała diwczyna,
Mołoko zełene swoje diło robyło.
Kochannja, kochannja – Boh daw, Boh wzjaw,
Do joho prestołu kozak duszu pokław.
Bohusław! Bohusław!

Wydity Boha, łjudjam nełehko,
Swit neczestywyj kotyt'sja w pekło.
Łyszeń kochannja hołowu zbudyt',
Ałe wostannje szczastja ne bude.

Z Donu dodomu pryjszow kozak,
Dałosja kochannja jomu wznak.
Pustyła diwczyna konja w mak,
Na ńomu postawyła swij znak.

Pryspiw