Stojit' topolja, posered polja,
Pyta u neba: "De moja dolja?
Zozulja w lisi łysz raz kukuje,
Hne witer wity, też ne żałkuje."

Sumuje połe – płacze topolja,
Bo bez kochannja, jaka to dolja?
Ne płacz, ridneńka, strunka j wrodływa.
Pryjde j do tebe łjubow krasywa.

Mynut' pokosy, pryjde kochannja,
Łysz doczekajsja, proszu, switannja.
Pidut' żurawky hostej skłykaty,
Pora osinnja – wesiłlja hraty.

Wbrana u striczky stojit' topolja,
W seli j łełeka baczyt' te połe.
Czuty zozułju: spiwa, ne zmowkne.
Doszcz sypłe zranku, sołoma mokne.

Stojit' topolja zihrita w sonci,
W radużnim sjaje czystim wikonci.
Pohoża osiń szczastja daruje,
W haju zozulja – inszym kukuje.