Oj na horu kozak wodu nosyt',
Diwczynońka kozaczeńka prosyt':
"Kozaczeńku, mij sobołju,
Wiz'my mene iz soboju,
Pomandruju ja z toboju!"

A mij myłyj – ta j na horu, na krutu,
A ja joho oczeńkamy prowedu,
Oczeńkamy kareńkymy,
Briwońkamy riwneńkymy,
Slizońkamy dribneńkymy.

Ne sama ż ja po sadoczku chodyła,
Kozaczeńka za ruczeńku wodyła,
Ciłuwała-myłuwała,
Do serdeńka pryhortała,–
Ja ż dumała, szczo win bude mij!

"Kozaczeńku, ty suchotońko moja,
Każut' łjudy, szczo ne budu ja twoja!
Każut' łjudy, sama baczu,
Ne raz, ne dwa na deń płaczu:
Ja ż dumała, szczo ty budesz mij!"