Sołowejku małeńkyj,
Majesz hołos toneńkyj.

Zaszczebeczy pry meni,
Bo ja w czużij storoni.

Bo ja w czużij storoni,
Nema rodu pry meni.

Nema rodu, łysz ja sam,
Ne do mysli żinku wzjaw.

Pidu w wijs'ko służyty,
Aby z neju ne żyty.

Żinka ceje poczuła,
Na ławońci zasnuła.

Ja ji nakryw połotnom,
A zwerchu szcze kożuchom.

Sam wzjaw szapoczku nabok,
J na wułycju do diwok.

– Dobryj weczir wam, diwky!
Ja pozbuwsja wże żinky.

Usi diwky skazały:
– Zdorow, zdorow, Iwane.

Tilky odna mowczała,
Bo to żinczyna sestra.

Zapłakała ta j piszła
Do matinky, do otcja.

– Oj matinko, bat'ku nasz,
Na wułyci je zjat' wasz.

– Nechaj, donju, huljaje,
Bo win żinky ne maje.

Bo win żinky ne maje,
Hospod' joho skaraje.

Za małeńku krychtynu,
Za naszuju dytynu.