Rozpałju ja w p’jecu
Suchymy drowamy,
A sam pidu do diwczyny
Z czornymy browamy.

Pryjszow ja do neji:
– Dobryj weczir, serce!
Wona meni widpowida:
– Zariż żinku persze.

Zariż żinku persze
I mału dytynu,
Todi budesz rozmowljaty
Cilisińku dnynu.

Jak pryjszow dodomu,
Staw nożi hostryty,
Joho żinka, jak łastiwka,
Stała sja prosyty:

– Zaczekaj m’ja, mużu,
Chocz odnu hodynu,
Ta nej ja szcze pohoduju
Małeńku dytynu.

– Todi budesz, żinko,
Dytja hoduwaty,
Jak ja pidu do Dunaju
Nożi połoskaty.

Pryjszła stara maty,
Stała pid wikonce,
Jiji donja w krowi łeżyt',
Synja, jak sukonce.

– Donju ż moja, donju,
Czym ty prowynyła,
Szczo krow twoja czerwonaja
Zemłeńku zrosyła?

– Jak ne znaju, mamo,
Koły-s m’ja zrodyła,
Tak ne znaju, moja mamo,
Czym ja prowynyła.

– Ne ty prowynyła,
Use seło hudyt':
Prowynyła ta diwczyna,
Szczo żonatych łjubyt'.