Oj u poli ris teren
Ta j ne wyris łysz odyn.

A z-pid toho terena
Wyjszła wdowa mołoda.

Wyjszła wdowa mołoda,
Szczo zrodyła syniw dwa.

Jak wona jich zrodyła,
W tychyj Dunaj pustyła.

– Oj wy, bili ryboczky,
Kormit' moji synoczky.

A wy, czorni berehy,
Ne szumit' my na syny.

Czerez rokiw dwadcjat' p’jat'
Wyjszła wdowa wodu brat'.

Wyjszła wdowa wodu brat',
Zaczaw czowen prypływat'.

Zaczaw czowen prypływat',
Na nim sydyt' dwoch sołdat.

Odyn sydyt' na czowni,
Rozczisuje kuczeri.

Druhyj sydyt' na czownu
Ta j morhaje na wdowu.

– Oj ty, wdowo mołoda,
Czy łjubysz ty kuczerja?

– Ja kuczerja to łjubłju,
Za kuczerja sama jdu.

Za odnoho sama jdu,
Za druhoho doczku szłju.

Oj czy doczku, ne doczku,
To choroszu najmyczku.

Teper takyj swit nastaw,
Szczo syn mamy ne piznaw.

Taka teper hodyna,
Jszła by mama do syna.