Sjade sonce, zabahrije watra,
Dywni tini, pocznut' sja zbyraty.
Wypływajut' nacze iz tumanu,
I hukajut': "Słowo Otamanu!"

– Persze słowo mowłju pered wamy,
Za tych brattiw, szczo uże ne z namy,
W sprawach-sławni, duchom-dużi,
Upokij, Hospody jich duszi!

Pryspiw:
Arkana!
Stanowimos' brattja w koło!
Arkana!
Mużnij pohljad, wilne słowo!
Arkana! Arkana!

– Druhe słowo, mowłju za tych brattiw,
Szczo zabuły – ridnych bat'ka j maty,
Szczo szukajut' – zachodu i schodu,
Ta ne znajut' ridnoho narodu.

Pryspiw

– Tretje słowo mowłju za was brattja,
Chto zi mnoju diłyt' ce bahattja,
Chto smiływyj j sprawi wirnyj,
Toj szczasływyj, chto neskirnyj.

Pryspiw