U tym Uruhwaju ptaszkowe spiwajut,
Uż sja naszy chłopci domu poberajut.

Domu poberajut, pinjazi ne majut,
Uż ony narobljat swojim żinkam żałju.

A boże-preboże, uż tot mij muż ide,
A boże-preboże, uż nja byty bude.

– A mużu mij drahyj, za szto by-s nja bijał,
Szytko porachuju, szto-s mi naposyłał.

Oraczom, kopaczom pinjazi-m dawała,
Tebe z Uruhwaju każdyj den czekała.

A za tot ostatok czyżmyczky-m kupyła,
Żeby ja ty, mużu, bosa ne chodyła.