Jak ja z kraju wyjiżdżaju, żinka, dity płaczut:
– Mij tatunju sołodeńkyj, (2) koły ż was zobaczu?

A ja swoju żinku, dity na Boha łyszaju,
Taka meni myła jizda, (2) jak sznurok na szyju.

Pryjichałem u cudzyj kraj roboty szukaty,
Chodżu, błudżu popid bramy, (2) ne moż jej distaty.

Oj wychodyt bas z fabryky: – Cy choczesz robyty?
– Daj robotu, mister base, (2) bo ne mam czym żyty.

Daj robotu, mister base, ja robotu hmiju,
Win do mene po-anhłycky, (2) ja ne rozumiju.

Oj wzjaw mene do fabryky żelizo nosyty,
Take tjażke żelizeńko, (2) nemoż pidojmyty.

Ja żelizo pidnymaju i druhoho kłyczu,
Win do mene: – Harjum, harjum, (2) ty sanowy byczu. (2)

Ja na ńoho podywywsja, i tak sy hadaju:
Jak zarob’ju sto taljariw, (2) pojidu do kraju.

Zarobyw-jem sto taljariw, pjat'sot koron maju,
Sidam sobi na dampszyfu (2) i jidu do kraju.

Pryjichałem do Rymanowa, nykoho ne znaju,
A de zdyb’ju koho swoho, (2) to sja zapytaju.

Oj wychodyt kum zo szynku, p’janyj, aż sja honyt,
Moju żinku mołodeńku (2) popid boczky wodyt.

Ja na neji podywywsja, zaraz nja piznała,
Tej pomało koło kuma (2) za mur sja schowała.

Tej prychodyt kum do mene: – Szto, kume, słychaty?
Sidaj, kume, zo mnow na wiz, (2) pojidem do chaty.

Ja sidaju z kumom na wiz i jidu do chaty:
– Ja kume mij sołodeńkyj! (2) Szto w mene słychaty?

– Twoja żinka dobri robyt, dobri sja zachodyt,
Łem po sztyrjoch kawałjeriw (2) za soboju wodyt.

A jak ja jim toto mowyw: ne treba robyty,
Bo pryjidut kum dodomu, (2) to was budut byty.

Kuma meni widpowiła: – Szto komu do toho?
Jak ja budu karu brała, (2) to wid muża swoho.

Pryjichałem dodomońku aż do swoji chaty:
– Dity ż moji drobnjuseńki! (2) De je wasza maty?

– A mamuni nima doma aż i ode wczora,
Ja my taky hołodneńky (2) sidym ode wczora.

A ja z dit'my rozmaw’jaju, jde żinka do chaty:
– Oj mużu mij sołodeńkyj! (2) Szto z tobow słychaty?

A ja na nju sja podywyw, zaraz sja zminyła,
A ja jeji zapytawsja: (2) – De ty wczora była?

A ja jeji zapytawsja: – De ty była wczora?
– Była-m nyni, była-m wczora (2) w Sambori w dochtora.

– Naszczo tobi ta dochtora? Ja wmiju liczyty,
Jak zzimaju za wołosje, (2) zaczynaju byty.