Bukowyno moja myła, mij sołodkyj kraju,
Jak na tebe, syrotyno, nyszkom pohljadaju,
To zapłaczu żalibneńko na czużij storonci,
Bo tut w’janu i wsychaju, jak łystok na sonci.

Ridne słowo tut ne czuju, pustka tut usjudy,
Tut ne naszi szczyro ridni, a czużiji łjudy.
Tut ni bat'ka, ni rodyny, ni ridnoji chaty,
Tjażko, Boże, na czużyni swij wIk wikuwaty.