Żinko ż moja dorohaja, szczo budem robyty?
Ja pohadaw jty w Kanadu, a tebe łyszyty.

– Ne jdy, muże, do Kanady, ne jdy biduwaty,
Meni tjażko w starim kraju ditej hoduwaty.

Ta j piszow ja do Kicmanja, ne posłuchaw żinky,
Taky sobi wybyraju ta j czas do mandriwky.

Oj jichaw ja do Czernowciw na kowanim wozi,
Ta j obłyły moju żinku dribneńkiji slozy.

Wyjichaw ja poza seło, nyzeńko wkłonywsy:
– Proszczaj mene, rodynoczko, może, z kym swarywsy.

Proszczaj moja rodynoczko, ta j ty, ridna maty,
Bo chto znaje, cy si wernu do tebe wmyraty.

Pryjichały do Mysłowy, a tut nebezpeczno,
Bo tut koncze wizytyrka na oczi koneczna.

Oj siw że ja do wahonu, tjażko zażurywsy,
Jak schwatywsy cuh szełenyj, w Hamburku spynywsy.

Tam w Hamburku dobri łjudy ta dobre nas radjat,
Ny zbyrajut wid nas hroszej, dali nas prowadjat.

Oj siły my ta j na szyfu, stało kołysaty,
A chto z’jiw sy, abo wypyw, musyw wykydaty.

Prywezły nas do Kanady ta j na pjec pustyły,
Wychodżu ja ta j błukaju, jak zajac w pustyny.

Oj chodżu ja ta j błukaju, ta j rewneńko płaczu,
Zdaje my sy, szczo sy z żinkow nihdy ne pobaczu.

Ty hadajesz, moja żinko, szczo ja tut panuju,
A tut moroz sorok hradiw, ja w hari noczuju.

Ty hadajesz, moja żinko, szczo takym ja panom,
A to moroz sorok hradiw, ja spłju pid kyptarom.

W rus'kim kraju na Wełykdeń Chrystos woskresaje,
A w Kanadi snihy, łedy do soncja sijajut.

W rus'kim kraju na Wełykdeń jak mak procwitaje,
A ja chodżu po Kanadi roboty szukaju.