Aj wyris ja, harnyj chłopczyk, pry swojij rodyni
Ta j weseło rozwywawsy w nas na Bukowyni.

A woseny ja wżenywsy, tjażcze stało żyty,
Bo my musiły oboje na paniw robyty.

A i staw ja ta j dumaty, szczo maju robyty,
Może, pidu do Kanady, kraszcze stane żyty.

Napysaw ja do ahenta po szczyru poradu,
Jak ja maju bez pasporta jichaty w Kanadu.

Ahent meni widpysuje na kotruju dnynu,
Szczoby-m maja trydcjatoho pokynuw rodynu.

A pryjszow toj deń majowyj w subotu do dnyny,
Braw ja riczi ne ridniji, poproszczaw rodynu.

Braw ja riczi ne ridniji, wzjaw kufer u ruky,
Jak piszow ja do Kanady, jak Jurij na muky.

Jak pryjszow ja do Kanady, znyzeńka wkłonywsy –
Proszczaj, moja rodynoczko, może, z kym swarywsy.

Proszczaj, moja rodynoczko, ta j ty, ridna maty,
Bo ne znaju, czy wże pryjdu do tebe wmyraty.