Z-poza hory misjac' zyszow, (2)
A z-za worit szuhaj wyszow, (2)

Po sadi sja prochodżaje, (2)
Ta j sam sobi tak dumaje,
Że dałeko myłu maje.

Ny mi do njej łyst pysaty, (2)
Ny mi do njej pojichaty. (2)

Budu do njej łyst pysaty,– (2)
Tak mja budut łjude znaty. (2)

Ne tak łjude, jak susidy, (2)
Budut maty dost besidy. (2)

Ty, misjacju, swit mi jasno, (2)
Ty, konyczku, ydy krasno. (2)

A jak pryszły pered wrata, (2)
Wyszła myła krasna, złata. (2)

Konja wzjała za uzdońku, (2)
A myłoho za ruczeńku. (2)

Konja hweła do stajnyci, (2)
A myłoho do switłyci. (2)

Konju dała wiwsa, sina, (2)
Myłeńkomu medu, wyna. (2)

Sama siła zastarana, (2)
Swoji oczka zapłakała. (2)

Czoho-s taka zastarana, (2)
Czorny oczka zapłakała? (2)

A cy ty żal wiwsa, sina, (2)
Cy myłomu medu, wyna? (2)

Ny mi ne żal wiwsa, sina, (2)
Ny mi ne żal medu, wyna, (2)

Ałe mi żal toho swita, (2)
Że-s mi zmarniw moji lita. (2)