Nedałeko młyna stała sja nowyna,
Sczaruwała diwczinońka bohackoho sina.

Jak ona ho czaruwała, kłykała do chati,
Pryjdy, pryjdy, moj myłeńkyj, sztosy ty mam daty.

A pryszoł on do jej chati, dobrij deń żełaje,
A ona mu do pohara wyna naływaje.

Do jednoho wyna, do druhoho pywa,
Pyjże-pyjże, moj myłeńkyj, bo ja uż wipyła.

Pyj że ti z jednoho, ja budu z druhoho,
A może-s ti nawaryła trutyzni do neho.

Chybal bim ja hłupa biła, rozumu ne mała,
Żebi-m swomu myłeńkomu trutyznu dawała.

Pryszoł Wanc'o do domońku, sił soj koło stoła,
Maty sja ho zapitała, hdes bił sinu wczera?

A bił ja tam u Marysi, w Marysinoj chati,
Dała meni pohar wyna, muszu umyraty.

Uszij ti mni, mamus' moja, biłuju soroczku,
Ne prokłynaj mamc'o moja, moju frajereczku.