Łedwe jszow pylnym szljachom,
Dywłjus', sydyt' staryj Machatma.
Pidijszow ta każu take
Ja jomu:

"Dobryj deń, staryj Machatmo.
Chaj twij mohutnij duch żywe łahidno
Bilja zawodiw Wseswitu".

Win meni.

Widpowiw take, szczo ja mało szczo zrozumiw.
Czy, może, win spaw, czy, może, win rozmowljaw iz zirkamy,
Czy rozmowljaw zi mnoju mowoju ptachiw abo trawy?

Ja jomu:

"Skaży me-me-meni, Wczytełju,
Dwi krasy Switu: Misjac' ta Sonce
Majut' inkoły zustriczi? Czy?"

Win meni.

Podaruwaw taku usmiszku, takyj strum dobra,
Szczo nawkruhy zaspiwały ptachy,
A w duszi mojij nacze hrjanuw kazkowyj chor
Smarahdowych cwirkuniw ta polotu zołotych bdżił.

Ja jomu:

"Hura!
A skaży me-meni, dżereło dobra,
Chto perszyj wyjde do Zachmarenoji Bramy,
Sławetnyj czynownyk, czesnyj sim’janyn
Abo szczyryj hospodar?"
Otake spytaw ja joho.

Win mene.

Win mene, taky, wbyw hłybynoju widpowidi,
Szczo ja ne mih dychaty, ne mih widczuwaty nih,
Ne mih poczuty tecziji Hanha, ne mih dywytys' u wiczi Huri
Ta j ne mih bilsz stojaty j rozmowljaty.
Obernuws' ta j piszow sobi pylnym szljachom.

Mudryj Machatmo!
Chaj budut' wiczni twoji słowa,
Szczo widnowłjujut' duszu.