Ledve yshov pylnym shlyachom,
Dyvlyus', sydyt' staryi Machatma.
Pidiyshov ta kazu take
Ya yomu:

"Dobryi den, staryi Machatmo.
Chay tviy mohutniy duch zyve lahidno
Bilya zavodiv Vsesvitu".

Vin meni.

Vidpoviv take, shcho ya malo shcho zrozumiv.
Chy, moze, vin spav, chy, moze, vin rozmovlyav iz zirkamy,
Chy rozmovlyav zi mnoyu movoyu ptachiv abo travy?

Ya yomu:

"Skazy me-me-meni, Vchytelyu,
Dvi krasy Svitu: Misyac' ta Sonce
Mayut' inkoly zustrichi? Chy?"

Vin meni.

Podaruvav taku usmishku, takyi strum dobra,
Shcho navkruhy zaspivaly ptachy,
A v dushi moyiy nache hryanuv kazkovyi chor
Smarahdovych cvirkuniv ta polotu zolotych bdzil.

Ya yomu:

"Hura!
A skazy me-meni, dzerelo dobra,
Chto pershyi vyide do Zachmarenoyi Bramy,
Slavetnyi chynovnyk, chesnyi sim’yanyn
Abo shchyryi hospodar?"
Otake spytav ya yoho.

Vin mene.

Vin mene, taky, vbyv hlybynoyu vidpovidi,
Shcho ya ne mih dychaty, ne mih vidchuvaty nih,
Ne mih pochuty techiyi Hanha, ne mih dyvytys' u vichi Huri
Ta y ne mih bilsh stoyaty y rozmovlyaty.
Obernuvs' ta y pishov sobi pylnym shlyachom.

Mudryi Machatmo!
Chay budut' vichni tvoyi slova,
Shcho vidnovlyuyut' dushu.