Nyz'ko schyłyłas' kałyna, niby mołyt'sja Bohu,
Witer za namy nese czy to pisnju, czy to tuhu...
Mamo, ne treba, – ne jdit' nas wyhljadaty na dorohu,
Oj, szcze ne skoro nam konykiw pasty koło Buhu.

Czuty nam, czuty, jak ridnyj hołos nas dodomu kłycze;
Wydno nam, wydno bidu, szczo nastupaje wid Łjublina.
Mamo, my musym buty tut, bo my strilci swjatoji Siczi;
Mamo, ne majte nam za złe, bo tut tak samo – Ukrajina.

Chmaramy kruky zlitajut'sja z Podiłlja i z Polissja,
Z Biłoji Cerkwy udoswita na Fastiw wystupajem.
Dolja na dołju, jak szablja na szabłju, pidnjałysja;
Chłopci, do boju! – my swij połk dokupy w nebi pozbyrajem...

Mało nas, mało, nas zamało, aby kraj oboronyty –
Tilky j nadiji – na szabłju, na serce i na Boha...
W Kyjewi dzwony mowczat', bo nema ob czim dzwonyty –
Naszoji wiry nema, a czuża jim ne pidmoha.

Nyz'ko schyłyłas' kałyna, niby mołyt'sja Bohu,
Witer za namy nese czy to pisnju, czy to tuhu...
Mamo, ne płaczte, ne jdit' nas wyhljadaty na dorohu –
Oj, szcze ne skoro nam konykiw pasty koło Buhu!.. (ost 2 rjadky – 2)

A my tuju czerwonu kałynu pidijmemo,
A my naszu sławnu Ukrajinu, hej-hej, rozwesełymo!