O, jak że Wam ziznatys' w nekochanni,
Jak zahasyty błysk takych oczej?
Nałeżyt' moje serce inszij panni –
Ta szczos' taky pecze joho, pecze...

I, może, Wy na neji nawit' schoża –
Ta buty neju szczos' Wam ne daje,
I ot uże prozora ohoroża
Was diłyt' na "moje" i "ne moje".

O, jak błahajut' oczi promowysti,
Bezmowno kłyczut' łahidni wusta, –
A serce b’jet'sja w stiny prjamowysni,
I nimota u ńomu, nimota,

I choczet'sja kochannjam nazywaty
Chocz szczo-nebud', chocz podych na szczoci...
I wże jomu hnizdeczko zwyty z waty,
I ne pustyty bilsz na maniwci.

Tak choczet'sja spynytys' chocz na czomus' –
Ta skilky ż tak łetity kriz' żyttja!..
I wse-taky łetysz – bo harjaczkowist',
Sam baczysz, ne dowodyt' do puttja...

A Waszi oczi niżno-połum’jani! –
De wzjaty sył, szczob toj wohoń pohas!..
Moje żyttja nałeżyt' inszij panni...
Ja wyhadaw jiji zarady Was.