Tenditna żinko, jdy, i bilsze ne hriszy,
Ne widrywaj prekrasne tiło wid duszi,
Ne prodawajsja ni za myrru czy jełej,
Ni za szmatok czerstwoho chliba dlja ditej.

O, tak, ja znaju – ty hriszyła ne dlja wtich;
Chto kupuwaw tebe, toj bilszyj maje hrich,
Chto prodawaw tebe, kypityme w smoli,
Bo win łjubow zemnu zneważyw na zemli.

Boh je Łjubow – to ż i z Łjubow’ju bude Boh!
Iszcze ne raz nas rozpynatymut' oboch,
Nas szcze ne raz oslipli łjudy prodadut';
Tenditna żinko, tilky ty Łjubow’ju – bud'!

Majdan spustiw... Ni farysejiw, ni rozzjaw;
De twoji suddi? – jakos' nyszkom rozijszłys';
Chto kamiń w serce, chto za pazuchu uzjaw –
Ta w tebe kynuty use ż ne spromohłys'!..

Tenditna żinko, jdy, i bilsze ne hriszy...
A jak ne choczesz jty – sjad' porucz i pyszy
W pyłjuci palcem; to ne hirsze za skryżal, –
Bo pysze serce, szczo w żytti spiznało żal.

Weczirnij witer tu pyłjuku rozmete,
Szczo tam buło – my dwoje znatymem pro te,
Ta szcze toj biłyj, wypadkowyj hołubok,
Szczo pidhljadiw: "Boh je Łjubow. Łjubow je Boh"...