Ja poływaw szczodnja oływoju horod,
Wże sorok lit pidrjad z wełykoji kanistry,
Kazały tato, szczo prokynet'sja narod,
To bude maty czym prohnaty komunistiw.

Ta komunistiw i bez toho trafyw szljak,
I mij narod wże maje prapora i herba,
Prawda małeńkoho,
A ja pryjszow na swij horod i aż zakljak –
Za nicz tam wyrosła zalizna werba.

Dzwenjat' patrony, mow łystoczky u hiłli,
Błyszczat' hranaty, niby spili berhamoty,
A mołodeńki kułemetyky z zemli,
Wże tjahnut' łjufoczky i prosjat' jim roboty.

Chotiw skazaty jim: "Spiznyłysja, mali,
Bo my wże wilni i budujem lipszu dołju!"
Ałe ponjuchaw kowbasu za sto rubliw,
Joj, de wże za sto hryweń?..
I zrozumiw, szczo w nas łysz ciny majut' wołju.

A stowbur werby, to harmata, prosto hrim,
Smyknesz suczka – wono zawyje i zaswyszcze,
Żburne snarjad, jak harbuza, na biłyj dim,
Ne znaju łysz na toj, szczo tam, czy toj, szczo wyszcze.

Meni nedarma nyni snywsja Czornowił,
Ja wyter łoba, wytjah czobota z hnojiwky,
I raptom baczu, mij susid stojit', jak wił,
J oczyma łupaje na duba z wybuchiwky.

Jwane, chłope, czym ty zbroju poływaw?
Ta ż hawkne pes i jdy szukaj pid lisom chatu,
A wi stojit' i łysz trjaset'sja: "Jakby m znaw,
To ne dawaw by m w toj horod superfosfatu!"

Oj, ne breszy, bo ne łysze u tomu ricz,
Jak widbyrały w ukrajinciw Ukrajinu,
Ja baczyw sam, bo kopaw, jak w temnu nicz
Ty pid kapustu zachowaw nimec'ku minu.

Teper wywodyt' powoli żinoczku z dit'my
Ta ne zabud', zi strichy wyjmy rewolwery.
Pidem pohljanem, szczo tam wyrosło w Chomy –
Win na horodi zakopaw portret Bandery!