Reczytatyw:
Anheł Hospodnij kłyknuw do ńoho z neba i skazaw:
"Awraame! Awraame!"
Toj widpowiw: "Ja tut!"
I skazaw: "Ne prostjahaj ruky twojeji na chłopcja,
Ne czyny jomu niczoho!
Teper bo znaju, szczo ty bojiszsja Boha,
Szczo ty ne poszczadyw swoho syna, swoho jedynoho, dlja mene".

A jakby mene Boh ne spynyw?
A jakszczo b ne podaw meni znaku? –
Ja ubyw by tebe, czy ne wbyw,
Synu mij, Isaaku?

Czy dowiw by, szczo Boh – nad use,
Czy skonaw by szcze persz, niż udaryw?..
Tretij deń – a mene wse trjase,
Tretij deń – a mene wse trjase,
Tretja nicz – a meni wse prymary...

I odna z tych pekuczych prymar
Pidrywaje szczonoczi z posteli:
Baczu, jak Izmajił i Agar,
Jak mij syn Izmajił i Agar
Mowczky jdut' i znykajut' w pusteli...

Ja b na Sarru prykryknuw: "Pomowcz!.." –
Ałe Boh meni mowyw: "Tak treba..." –
Czy to serce zneczułyła żowcz,
Czy to serce zneczułyła żowcz,
Czy duszi tak zaprahłosja neba...

Nu, to je wże – po wincja, uszczert';
Duszi welmy do neba ochoczi!.. –
To ja sp’janu kryczu w Bożu twerd':
– A swoho ty posław by na smert' –
Podywywszys' pry tim jomu w oczi?!.

I poczułosja Słowo proste –
Nacze witer probih po podwir’ju:
– Bud' spasen, Awraame, za te,
Szczo meni ty dowiryw ditej –
Ja jim też kołys' syna dowirju...